به گزارش ایسنا، شهلا معظمی در نشست پیش همایش خشونت علیه زنان، چالش‌ها و راهکارها اظهار کرد: خشونت ابتدا در بحث خانواده مطرح بود که به سرعت در جامعه مورد توجه قرار گرفت. با وجود حرکت کند و قطعی اشتغال زنان، نیاز به کسب درآمد بیشتر و اداره زندگی خود سبب روی آوردن هرچه بیشتر زنان به محیط‌های شغلی شده است. خشونت در محل کار موضوع تازه‌ای نیست و زنان همواره قربانیان اصلی آن هستند.
وی تبعاتی چون از دست دادن اعتماد به نفس، اقدام به خودکشی و انواع بدبینی را از تبعات خشونت در محیط کار زنان دانست و خاطرنشان کرد: آزار جنسی، محدوده وسیعی از رفتارها، مزاحمت‌های خیابانی و آزارهای جنسی را در برمی‌گیرد که با تعرض به شخصیت فرد با اجبار خواستار تحریک جنسی، با توسل به آزار جنسی و بدزبانی صورت می‌گیرد. پیشگیری از آزار جنسی توسط کارکنان در بسیاری کشورها از اولویت‌های شرایط کاری محسوب می‌شود.
معظمی با بیان اینکه آزار جنسی ممکن است در شرایط مختلف اتفاق بیفتد و می‌تواند هر جنسیتی داشته باشد، بیان کرد: لزوما تجاوز و اذیت جنسی نیست. علائم آن می‌تواند شبیه به استرس باشد یا عواملی مانند اختلال در شب، سوء هاضمه، احساس ناتوانی می‌تواند از دلایل تجاوز جنسی باشد که حتی با عذرخواهی مهاجم قربانی به حالت طبیعی برمی‌گردد اما با اصرار مهاجم حتی حس گناه در قربانی ایجاد می‌شود. شخص خود را شکست‌خورده و زندگی خود را برباد رفته می‌بیند. احساس شرمندگی و حقارت می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: قربانیان فقط به دنبال اعاده حیثیت و بازگرداندن کرامت انسانی خود هستند. سطوح روانی و آزار جنسی می‌تواند هویت را تخریب کند و شخصیت فرد را به طور کلی تغییر دهد. شخص قربانی شور و شوق زندگی را از دست می‌دهد، اطمینان خود را از دست می‌دهد و تجارب تلخ او را به سوی بی اعتمادی اغراق‌آمیز سوق می‌دهد. زمانی که اوضاع و احوال شخص غیرقابل تحمل می‌شود شخص قدرت خود را از دست می‌دهد.
عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با بیان اینکه تصویر خاصی از قربانی به صورت ویژه وجود ندارد، گفت: همیشه زنان مزاحمان جنسی را برای خود به وجود نمی‌آورند. حتی کارمندان دقیق، استادان خبره یا کسانی که در شبکه مناسب قرار نگرفته‌اند زمینه آزار در مورد آن ها فراهم است. خشونت در محیط کار بر روی عوامل فردی تاثیرگذار است. با توجه به اینکه در محیط‌های کاری خشونت از طریق آزار جنسی صورت می‌گیرد متوقف‌کردن کار، سکوت تحمیلی همکاران، کافی نبودن قوانین حمایتی از زنان در معرض خشونت از مهم‌ترین عوارض خشونت است.
معظمی اضافه کرد: حل مشکل خشونت نباید تنها به عهده اشخاص باشد بلکه خشونت یک مساله عمومی است که به قدرت نابرابر زنان و مردان مربوط می‌شود و به تدابیر اجتماعی بستگی دارد. نیاز به اراده جمعی برای کاهش خشونت وجود دارد. ایجاد قانون عادلانه برای منع خشونت می‌تواند از عوامل تغییر کاستی‌ها در این زمینه باشد. با تقویت تشکل‌های زنان، مشکلات زنان در رابطه با انواع خشونت در کار آشکار می‌شود.
وی در پایان گفت: توانمندسازی زنان در رشته‌های تجارت، اقتصاد و سایر رشته‌های اقتصادی موجب ارتقای شغلی آن‌ها در مشاغل بالاتر می‌شود و نگاه بهره‌کشی را در آن‌ها کاهش می‌دهد.