قاچاق انسان در مرزهای ابهام و انکار و مسلمانان قربانی میانماری

به گزارش ایرنا، کشف بازداشتگاه هایی که از آنها به عنوان کمپ مرگ نام برده می شود در جنوب تایلند و مرز مشترک این کشور با مالزی باعث شد وجود کمپ های مشابهی در خاک مالزی به اخبار صدر رسانه های منطقه تبدیل شود.

اگر چه مقامات مالزی وجود چنین کمپ هایی را در خاک این کشور انکار می کنند، اما اظهارات برخی از افرادی که در حوزه این مهاجران فعالیت می کنند، خلاف ادعاهای مالزی را نشان می دهد.

روزنامه استار مالزی روز جمعه به نقل از عبدالکمال رییس پیشین باشگاه مسلمانان روهینگیا در تایلند که به پناهجویان کمک می کند، مدعی شد که 80 درصد این گونه کمپ ها در مرز مالزی قرار دارد.

وی گفت که مالزیایی ها به طور مستقیم در سندیکاهای قاچاق انسان دست دارند.

عبدالکمال که اکنون به عنوان مترجم روهینگیا با پلیس تایلند همکاری می کند، گفت که کمپ های قاچاقچیان به طور معمول 500 تا یکهزار نفر را در خود جای می دهد.

به گفته وی، شرایط از 10 سال گذشته و با توجه به وجود آمدن 50 کمپ در نواحی مرزی مالزی و تایلند بدتر شده است.

وی با توجه به اینکه دولت تایلند با این گونه کمپ ها برخورد کرده است، تصریح کرد که بیشتر این کمپ ها در خاک مالزی قرار دارند.

عبدالکمال گفت همواره به میانماری ها در خصوص سفر به مالزی هشدار داده و به آنها یادآور شده است که در مسیر سفر هدف آدم ربایان قرار می گیرند، ولی آنها حرف های وی را باور نکرده اند.

به گفته وی، سندیکاهای قاچاق انسان به بهانه کار این افراد را با هزینه هفت هزار رینگیت (حدود دو هزار دلار) که پس از یافتن کار از آنها اخذ می شود، با قایق هایی که حامل 500 مهاجر است به مالزی می آورند، اما در نیمه راه آنها را فریب داده و برای دریافت باج در بازداشتگاه های مخفی نگهداری می کنند.

مقامات پلیس تایلند بدون هیچ گونه ای اشاره به نام مالزی و یا متهم کردن این کشور در پدیده قاچاق انسان، اظهار امیدواری کردند که مقامات کشورهای همسایه برای مقابله با این پدیده همکاری کنند.

زمری یحیی، معاون پلیس ایالت کداح مالزی که در مرز با تایلند قرار دارد، اتهام وجود چنین کمپ هایی در خاک مالزی را رد کرد.

وی گفت تا جایی که ما می دانیم چنین کمپ هایی در مالزی وجود ندارند و تنها در خاک تایلند این گونه کمپ ها قرار گرفته است.

پرایوت چان اوچا، نخست وزیر تایلند نیز امروز (جمعه) خواستار مذاکره با کشورهای مالزی و میانمار در خصوص قاچاق انسان شد. احتمال دارد این دیدار تا پایان ماه جاری میلادی برگزار شود.

نخست وزیر تایلند مقابله با قاچاق انسان را نیازمند همکاری مشترک دانست و گفت: فهم این نکته که این پدیده در تایلند به وجود نیامده است ضروریست.

چان اوچا گفت مهاجرانی دستگیر شده در تایلند مورد مراقبت قرار می گیرند. آنها به ورود غیرقانونی متهم می شوند و به زندان نمی روند، بلکه در بازداشت به سر می برند.

پلیس تایلند از روز جمعه هفته گذشته تاکنون ده ها قبر در دو مرکزی که قاچاقچیان انسان در کوه های مرزی این کشور و مالزی ایجاد کرده بودند، کشف کرده اند.

این اجساد مربوط به روهینگیایی های مسلمان و تعدادی بنگلادشی است که در دام قاچاقچیان گرفتار شده و به دلیل فقر و ندادن باج به عنوان برده نگهداری می شدند و به قتل رسیده اند.

تناگانیتا، یک سازمان غیردولتی مالزی که در حمایت از حقوق زنان، مهاجران و پناهجویان فعالیت می کند نیز روز گذشته مدعی شد بسیاری از مسلمانان و مهاجران میانماری اذعان کرده اند پس از اینکه دستگیر شده و یا در زندان بوده اند، آنها را برای اهداف جنسی و بردگی به نقاط مرزی فرستاده اند.

گلورن داس، دبیر کل این سازمان غیردولتی با استناد به شواهد به دست آمده از مهاجران و پناهجویان به ویژه مسلمانان میانماری و بنگلادشی اعلام کرد به احتمال زیاد مالزیایی ها در قاچاق این افراد به نقاط مرزی بین این کشور و تایلند دست داشته اند و در بسیاری از موارد طرف های مالزیایی مبالغ زیادی به عنوان باج درخواست کرده اند.

به رغم ادعای این سازمان غیردولتی مبنی بر نقش داشتن مالزیایی ها در قاچاق انسان، وان جنیدی تونکو جعفر، معاون وزیر کشور مالزی در اظهارت مشابه سایر مقامات این کشور گفته است هنوز شواهد کافی برای اثبات دست داشتن شهروندان مالزی در این حوادث وجود ندارد.

گفته می شود که تاکنون بیش از 500 نفر از افراد قاچاق شده در مرز تایلند و مالزی توسط قاچاقچیان انسان کشته و در جنگل های جنوب این کشور دفن شده اند.

خبر قاچاق انسان در مرزهای مالزی و تایلند در حالی در رسانه های منطقه و جهان بازتاب داشته است که کمیسیون حقوق بشر اتحادیه کشورهای منطقه جنوب شرقی آسیا (آ.سه.آن) از روز چهارشنبه هفته گذشته در جاکارتا پایتخت اندونزی در نشست چهار روزه قرار است وضعیت حقوق بشر در این منطقه را بررسی کند.

هم اکنون 150 هزار مسلمان روهینگیایی که از تندروی بوداییان به تنگ آمده اند از دیار خود در میانمار فرار کرده و در اردوگاه های مالزی بسر می برند. این افراد نیز در مالزی تحت فشار دولت این کشور قرار دارند و هر از گاهی مقامات مالزی خواستار روشت شدن وضعیت آن ها می شوند.

بسیاری از این افراد به وسیله کارفرمایان مالزیایی به کارهای سخت گرفته شده و همانند برده با آن ها رفتار می شود.