مصداق های تازه این واقعیت تلخ را می توان در نقض حقوق سیاهپوستان توسط پلیس امریکا دید تا جائیکه یک مقام ارشد آمریکایی در جلسه‌ای در سازمان ملل متحد به اهمال در عمل به تعهدات این کشور برای حفاظت از حقوق مدنی سیاهپوستان اعتراف کرده است. رویداد ناگوار دیگری که اخیرا احساسات عده ای از مردم امریکا برانگیخته قتل نه سیاهپوست توسط یک سفید پوست نژاد پرست است که در مراسم دعا کشته شده اند.
قاتل این افراد بیگناه، دیلان روف نام دارد که شب چهارشنبه 27 خرداد 1394 با سلاح وارد کلیسای سیاهپوستان چارلستون شده و پس از یک ساعت حضور در مراسم دعای شبانگاهی در حالی که شعارهای نژادپرستانه‌ای سر می‌داده به سمت سیاهپوستان کلیسا شلیک کرده است. در این تیراندازی مرگبار 9 سیاهپوست کشته شدند که یکی از آنها کشیش 41 ساله سیاهپوست، پدر دو فرزند و از سناتورهای کارولینای جنوبی است. قربانیان دیگر شش زن و سه مرد هستند که با شلیک گلوله‌های مهاجم جوان از پای درآمده اند. پس از این حمله وحشیانه، فرماندار ایالت کارولینای جنوبی برای این جوان نژادپرست تقاضای مجازات اعدام کرده است.
قاتل، پس از دستگیری به کشتن این 9 تن اعتراف کرده و گفته است: "می‌خواستم آتش جنگ بین سفیدپوستان و سیاهپوستان را شعله‌ور کنم."
چند روز پس از جنایت هولناک کلیسای چارلستون خشم سیاهپوستان از ادامه تبعیض نژادی ریشه‌دار در آمریکا، به اوج رسیده و زمزمه‌های یک جنگ نژادی - هرچند در شبکه‌های اجتماعی - بر سر زبان‌ها افتاد. زمزمه‌هایی از احتمال فراخوان برای مسلح شدن سیاهان مطرح شد، چراکه این قشر از جامعه آمریکا، ناامید از نیروهای پلیسی که خود به نژادپرستی شهره‌اند، حالا با پدیده تازه‌ای روبرو شده‌اند؛ گروهی از سفیدپوستان که جامعه آپارتاید آفریقای جنوبی را الگوی خود دانسته و پرچم آن را هم به سینه می‌زنند! هراس از حملات بیشتر و جانبداری آشکار رسانه‌ها و مقامات آمریکایی از سفیدپوستان، موجب شده تا سلاح به دست گرفتن و «دفاع از خود در برابر نژادپرستان» به ایده‌ای پرطرفدار در جامعه سیاهپوستان آمریکا تبدیل شود. این در حالی است که مواد 2و 4و 24و 26 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و مواد 2 و 13میثاق بین المللی حقوق اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی نژاد پرستی را منع می کنند.
تاثیر این رویداد تا جایی است که اخیرا (19 ژوئن 2015) کارشناسان سازمان ملل نیز درباره کشته شدن این سیاهپوستان ابراز تاسف کرده و درخواست کرده اند برای مبارزه با جنایات نژاد پرستانه تدابیری اندیشیده شود.
اکنون فاجعه ای رخ داده است و جهان در نهایت تاثر شاهد است که حد اکثر عکس العمل امریکا درباره آن ابراز تاسف رییس جمهور و حکم اعدام جوان نژاد پرست قاتل است. رئیس‌جمهور آمریکا، چندی پیش تلاش کرده بود برای حمل سلاح در این کشور محدودیت اعمال کند تا جلوی اینگونه حملات تروریستی را بگیرد. اما مخالفت‌های شدید «انجمن ملی سلاح» آمریکا با اصلاح قوانین تسلیحات مانع از اقدام وی شد، چرا که بنا به گفته وی «تسلط انجمن ملی سلاح بر کنگره، بسیار شدید است».
اگر چه کاخ سفید تاکید کرده که محدود کردن مالکیت اسلحه یکی از اولویت‌های باراک اوباما در دوره دوم ریاست‌جمهوری است و فضای رسانه¬ های عمومی پس از حادثه خشونت‌بار دبستان سندی هوک، بیش از هر زمان دیگری مهیای تصویب قوانین محدود کننده حمل و تجارت اسلحه است اما لابی اسلحه که انجمن ملی سلاح، نماینده اصلی آن است به احتمال زیاد این بار هم مانع کنگره در تصویب این طرح می شود.
بدیهی است که اگر این حمله توسط مسلمانان افراطی علیه سفید پوستان امریکا صورت گرفته بود، دنیا با شدت عمل امریکا برای حفظ جان ملت خود مواجه می شد. مشخص نبود که چه میزان نقدینگی هزینه خواهد شد و مردم دنیا چه تاوان سنگینی برای آن خواهند پرداخت. ارتش امریکا به کدام سرزمین حمله خواهد کرد و غیر نظامیان کدام خطه قربانی تلاش امریکا برای حفظ امنیت جهان خواهند شد. آنچه واضح است این است که طلایه دار حفظ امنیت و حقوق بشر جهان در تامین امنیت و حفظ حقوق بشر مردم خود وا مانده است.